Sinadura
Gorde
Kendu nire zerrendatik

Berlinek Fukushimako margaritaren berri izan zuen gau hartan

"Nuclear family" pelikulako plano horretan seko eroriak, ikusle Berlingoek dardarizo bat sumatu zuten bihotzean gau triste hartan.

Ospatu berri da Berlingo Zine Jaialdia. Egiarekin zorretan, ospatu ez da hitz ez egokia ez zilegia. Ospatzeko gutxi izan zen birusak bortizki jota antzeman nuen herio heraldo eta banderadun guztiengandik libratzen (kasik) beti jakin izan duen ez antzekorik ez parekorik duen hirian. Desolamenduak eta urakanek estu, hertsi besarkaturik aurkitu genuen hain libre izan ondoren, gozo-gozo borrero nazien besoetan murgildu zen lekua. Egindako gizateriaren kontrako bekatu guztiak larrutik pagatu zuten gero biztanleek, emakumeek batik bat.

Bi gerra sorrarazi eta galdu ostean, garaileek mendeku egarriz lau zatitan ebaki zuten. Beranduago, garaile horietako batek hesia altxatu zuen, hiria berriro zatikatuz. Denboraren poderioz, birrindu zen (zuten herritarrek) pareta hilgarri hura.

Ematen zuen kabaret garaiak bueltatuak zirela. Eta halaxe izan zen denbora batez baina bat-batean, Gabon batzuetan, jainko krudel batengan fede osoa duten horiek odolez egin zuten blai maite dugun Berlin.

Indarberritu zen, mamu guztien kontra. Eta derrepentean, izurritea. Eta berriro heriotza. Eta berriro tristezia. Eta berriro hondamendira daraman bidean galduta Berlin.

Baina Berlinale aurtengoa  ospatu (ez da hitzik dotoreena) zen. Eta jendea arrimatu zen, izuz, aretoetara. Eta euria, gupidagabe egin zuen egun haietan. Eta zinema ikusi genuen. Eta katalanez mintzaturiko film batek irabazi. Hala eta guztiz ere, triste zegoen Hartza, "Alcarras" herriko biztanleak nola, beraienak ziren lurrak, derrepentean ez omen baitziren beraienak.

Zinema zazpi ahaleginetan ibili zen temoso Berlin indarberritu nahian. Alferrik, alta. Onak izan ziren ikusitako hamaika film, hala nola Paolo Tavianiren Leonora Addio, Cyril Schäublinen Unruhe,  ikusle gazte ausartek saritutako Suediako Comedy Queen gazitua. Tesalonika hiriak lurperatu nahi izan duen iragan adeigabe bati aurrez aurre, kiska egin barik begiratzen dion I poli ke i poli… Baina , egia esatearren, horiek guztiak ez ziren Berlingo isla berdaderoa.

Ez,  arrangura uxatzen ezgauza ematen zuen hiri honen egun haietako ikur bene-benetakoa beste bati deritzot, Travis eta Erin Wilkersonen Nuclear family-n dagoen azken plano mingarriari. Lehergailu atomiko guztien inguruko gogoeta da pelikula. Atzoko, gaurko, biharko indar nuklearraz aritzen dira Wilkersontarrak. Eta, momentu batean, arrasto atomikoek zapuzturiko Montana estatuko basamortuaren ertzean, Japoniako Fukushimaren terrore ondoan soro bizigabe haietan agertu zen margarita mota berri bera aurkitzen dute zinemagileek. Margarita munstro bat, itxurabakoa,  bi korola astun-astun dituena. 'Maite nau, ez nau maite' jolaserako inoiz balioko ez dena…. Plano horretan seko eroriak, ikusle Berlingoek dardarizo bat sumatu zuten bihotzean gau triste hartan.

Albiste gehiago kultura

Jose Ramon Soroiz Zilarrezko Maskorra
18:00 - 20:00
ZUZENEAN
Duela  min.

Jose Ramon Soroizek irabazi du interpretazio onenaren Zilarrezko Maskorra, Zhao Xiaohong aktore txinatarrarekin batera

Jose Ramon Soroiz aktore euskaldunak irabazi du Donostiako Zinemaldiko interpretazio onenaren saria, 'Maspalomas' filmean egindako lanagatik. Ex aequo izan da saria, Zhao Xiaohong txinatarrarekin ('Her heart beats in its cage' ) batera. Soroizek filmeko zuzendariei eta bere familiari eskerrak eman dizkie, baita bere herriari, Legorretari, ere.

Gehiago kargatu