Sebastian Leliok fundamentalismoaren aurkako aldarria egin du "The Wonder"en
Sebastian Lelio zuzendariak The Wonder XIX. mende erdialdeko Irlandan girotutako thriller dramatikoa aurkeztu du gaur Donostiako Zinemaldiko Sail Ofizialean. Istorioaren ardatza Anna O'Donnell hamaika urteko neskatoa da: lau hilabetez mokadu apurrik ere jan ez duela esaten dute, baina osasuntsu ageri da baraurik egonagatik.
Lib Wright londrestar erizaina, Florence Pugh aktoreak gorpuztuta, neskatoa bizi den Irlandako herrixkara joango da orduan "mirariaren" inguruan gehiago jakite aldera, aurrez aurre aurkituko dituen zailtasunak eta jarriko dizkioten trabak gorabehera. Fedearen aurka, zientzian oinarritutako mundu ikuskera erabiliko du Wrightek; eta sarritan, ziurtasun ustelei zalantzaren bidez erantzungo die. Ezagun al zaizue dikotomia hori?
Emma Donoghue irlandarrak idatzitako eleberri batean kontatzen den istorio horretatik abiatuta, Leliok zientziaren aldeko erreibindikazioa ondu du, kasu honetan katolizismoan oinarrituta dagoen fundamentalismoaren aurrean, baita egia modu aktiboan bilatzeko gonbidapen ikus-entzunezkoa ere, beren burua tolerantzia ulertzeko modu oker baten atzean babesten dutenen gainetik, zeinek, askotan, hozkeria eta ezaxolakeria besterik ez baitute erakusten. Barruan egotearen alde mintzatzen zaigu, eta ez kanpoan.
Pughen, bere ibilbide supersonikoan aurrera jarraitzen duen aktorearen, interpretazio azpimarragarriak bultzada handia ematen dio pelikulari, erlijioa beti zerbait ilunagoaren estalki erraz gisa duen papera salatzen duen lanari. The Wonderek, halaber, bigarren aukerak aldarrikatzen ditu, oso eszenografia soil eta eraginkorra erabiliz, nahiz eta esan behar den musikaren erabilerari dirigismorako bokazio hertsiegia dariola.
Apustuaren indargarri, gainera, zinemagileak keinu zintzoa egiten dio ikus-entzuleari, eta hasieratik erakusten dio istorioari eusten dion mekanismoa, tranparik gabe. Bizi dugun mundua fikzioaren bidez azalduko digula ohartarazten digu.
The Wonderek, azken batean, aukeratutako istorioak eta inposatutako istorioak kontrajartzen ditu, filmak aurkezten diguna bezalako kontakizun aberasgarriak eta bizimodu jakin bat bortxaz ezartzen duten erlijioek kontatzen dituztenak.
Zure interesekoa izan daiteke
“Lurdes Iriondo, ez gera alferrik pasako” dokumentala zinemetatik pasatuko da
Iruñean, Bilbon, Donostian eta Madrilen izango da ikusgai filma estreinaren egunean, azaroaren 14an, eta herriz herri erakutsiko dute gero: Tolosa, Lasarte, Basauri, Aramaio…
Paul Urkijo: "Euskal izaki mitologikoak modu eder eta epikoenean erakutsi nahi nituen"
Gaua filmean berritzen eta omentzen diren izaki eta kondaira mitologikoez mintzo zaigu Paul Urkijo, EITBrentzat primizian: Gaueko, Inguma, Mateo Txistu, Akerbeltz... Aita Barandiaranek jasotako objektu eta kondairak, sorginkeria uxatzeko erritualak, sorginkeriarekin lotutako esaldi eta elezaharrak... Urkijok euskal tradizioa arakatu du bere hirugarren film luzean. Haien errepasoa egin eta, konjurua oker esan zuen gizona hegaz nola jarri zuen ulertzeko trukoa argitu digu, esate baterako.
Paul Urkijo: “Txikitan jaso nituen gaueko istorio guztien multzo bat da ‘Gaua’”
Gaua pelikula epikoaren zuzendariak azaldu duenez, “Inkisizioak sortu zituen gezurrak hartu, geureganatu, elikatu eta haien kontra jaurtitzeko” egin dute filma. “Bide argitsutik joateko esaten digute, baina batzuetan bide horretatik aldendu behar zara, beldurrak eta iluntasuna zeharkatu, zoriontasunera eta askatasunera iristeko, nahi dugun modukoak izateko”. Arabar zuzendariak eta Iñake Irastorza, Ane Gabarain eta Elena Irureta aktoreek EITBren parte-hartzea duen ekoizpenaren zertzelada batzuk aletu dizkigute bideo esklusibo honetan. Filmatze “gogor eta luzearen” sekretu batzuk eman dizkigu Yune Nogueiras protagonistak ere: “Paulekin lan egiteko ametsa bete dut”.
“Gaua”n ez galtzeko koordenadak: pelikularen materiala primizian
Paul Urkijoren hirugarren film luzea ostiralean, hilak 14, iritsiko da zinema-aretoetara. Lehenago, Urkijok berak pelikularen gako batzuk eman dizkigu primizian, gauean murgiltzeko mapa modura erabil ditzagun.
?fmt=webp-alpha&qlt=80)
"Singular" Alberto Gastesiren filma azaroaren 28an iritsiko da zinema aretoetara
Patricia Lopez Arnaiz eta Javier Rey dira Alberto Gastesi donostiar zinemagilearen (Gelditasuna ekaitzean, Argi gorriak) bigarren film luzearen protagonistak "Adimen artifizialaren mugak eta giza dolua aztertzen dituen zientzia-fikziozko thriller honek EITBren parte-hartzea du, eta azaroaren 28an iritsiko da Hegoaldeko zinema aretoetara, fantasiazko zinemaren Sitgeseko jaialdian estreinatu ondoren. Diana (Lopez Arnaiz) Adimen Artifizialean aditua da, eta udako etxe zaharrera joango da Martin senar ohiarekin elkartzeko, hamabi urtez elkar ikusi gabe egon eta gero. Hasierako giro ona hankaz gora jarriko du, baina, gertakari batek: Andrea batuko zaio bikoteari, bikotearen semea zenarekin antz misteriotsua duen mutikoa.
Omenaldia egin diote Jose Ramon Soroizi Legorretan
Maspalomas pelikula estreinatu dute larunbat honetan Legorretan (Gipuzkoa), eta Jose Ramon Soroiz omendu dute bertan, horren jaioterria baita. Filma ikusteaz gain, herritarrek aktorea aurrez aurre ikusteko eta entzuteko aukera izan dute.
“Deathstalker”ek irabazi du Fantasiazko eta Beldurrezko Zinemaren Asteko film luze onenaren saria
Donostiako zinema jaialdiaren 36. edizioaren palmaresa iragarri dute. "Olentzerori eskatu nion" Amaia San Sebastianen pelikulak irabazi du Euskal Film Labur Onenaren EITB Saria.
?fmt=webp-alpha&qlt=80)
“Popel”, nazien biktimen errautsen bila
Oier Plazak František Suchýren eta haren semearen historia bildu du gaurtik aurrera zinemetan ikusi ahalko den dokumentalean: nazien 2.000 biktimaren errautsak ezkutatu zituzten, hildakoon gizatasuna gordetze aldera.
"Subsuelo" zinema aretoetara iritsi da, Seminciko sariaren bermearekin
Fernando Francok zuzendu duen euskal koprodukzioak gidoi onenaren saria jaso zuen Valladolideko zinemaldian, Francok berak eta Begoña Arosteguik idatziz egindako lanari esker.
Zinemaz gozatzen 600 urte eta gero
Betidanik izan dira presente ijitoak zineman. Ez ahaztu, azken ikerketen arabera, ondorengoek baieztatuta, Charles Chaplinek berak bazuela odol ijitoa zainetan.