Sinadura
Gorde
Kendu nire zerrendatik

Eloy eta Ivan, deabru berak hartuak

Biek, Eloy de la Iglesiak eta Ivan Zuluetak, erabili izan zuten zeluloidea espresabide. Zigor kolpe moduan ere bai. Bazekiten (bederen, bazuten susmo argia) zer zegoen jokoan baina ez zuten atzerapausorik eman. 

Bukatzear dagoen aurtengo Donostiako Zinemaldian anitzak izan dira zinemak dituen ahalmen guztien aurrean, belauniko jarrita, gur egin izan dioten filmak.

Bi ditut nik bereziki gogoko, bereziki aztoragarri, bereziki aipagarri. Bietan da begi bistakoa Zinema dela Satanas bera baino tentalari handiagoa, erakargarriagoa, arriskutsuagoa ere bai. Bi pelikula horiek gure-gureak izan diren (diren, oraindik ere, izango diren betiereko…) bi sortzaileren egia kasik erabatekoa azaltzen dute. Hasiera batean, badirudi ezerk ez dituela ez elkartzen, ez lotzen, ez bata bestearen ondoan jartzen. Alta, bi filmak ikusi osteko hausnarketak, dastatzean (gustu mikatzaz ahoan) jasandako sentsazioek, ondorio zehatz batera eramango gaituzte: El pico, Navajeros, Los placeres ocultos, Los novios búlgaros pelikulak ondu zituen Zarautzen jaiotako Eloy de la Iglesiak eta zinemaz genekien (eta dakigun) guztia azpikoz gora jarri zuen Arrebatoren egilea den Ivan Zulueta Vergarajauregi donostiarrak bizitza eta arima baino askoz gehiago exijitzen dizun nagusi bati eman zioten dena. Berarekin ez baitago erdibiderik: “dena ala ezer ez” da hemen kontua. Nagusi horrek Zinema du izena eta izana.

Bilboko Gaizka Urrestik aurkeztu du  Donostian Bilbokoak diren Pedro Olea autore ezinbestekoaren eta Oihana alabaren Altube Films ekoiztetxeak sostengaturiko Eloy de la Iglesia, adicto al cine dokumental braboa. Zinemaren munduan, industrian, ere eskarmentu handikoak diren Monica Medinak eta Enrique Lopez Lavignek Donostian eta Villabonan eman zituzten ordu franko, El último arrebato filmatzen.

Hemengoak dira, beraz, une askotan bi film horien paisaiak. Bai kanpokoak bai barrukoak. Baita Madrilgoak ere, garai batean hara joaten baitzen jendetza hantxe aurkitzen zirelako bai nahi zenuena izateko aukerak, bai tentazio oro, bai arrisku deliziosoak. Hor zenuen zain Tentalari Nagusia, Zinema, hots.

Bi film ezinbestekoek bi gizaki definiezin, mugaezin, marka guztiez fuerakoren erretratua egiten dute. Bien inguruabarrak ere marrazten dituzte fin-finki. Ez zuten ez batak ez besteak bizitza gozoa izan, baina biek onartu zituzten oldarrez beren hautuen ondorioak. Izan ziren Zinemaren, drogaren eta normatiboa ez zen sexualitate baten morroi balentak.

Biek erabili izan zuten zeluloidea espresabide. Zigor kolpe moduan ere bai. Bazekiten (bederen, bazuten susmo argia) zer zegoen jokoan baina ez zuten atzerapausorik eman. Bueltan jaso zutena zinemajaleon mira izan zen. Baita euren akabamendu propioa ere.

Albiste gehiago zinema

SAN SEBASTIÁN, 24/09/2025.- El director y la actriz palestinos Motaz Malhees (c-i) y Saja Kilani (c-d), este miércoles durante la concentración propalestina en el 73 Festival Internacional de Cine de San Sebastián.- EFE/ Javier Etxezarreta
18:00 - 20:00
ZUZENEAN
Duela  min.

Victoria Eugenia Antzokiak txalo artean hartu ditu "The Voice of Hind Rajab" filmeko protagonistak, Gazako genozidioaren aurkako manifestazioaren atarian

"The Voice of Hind Rajab" filma proiektatu dute Donostiako Victoria Eugenia Antzokian, eta bertaratutakoek zazpi minutuko txalo zaparrada eskaini diete haren protagonistei, Palestinaren aldeko adierazpenen artean. Filmak sei urteko neskato baten istorioa kontatzen du. Neskato horrek laguntza eskatu zuen, Israelgo armadak erasotako ibilgailu batean harrapatuta geratu ondoren. Motaz Malhees eta Saja Kilani aktoreak, hunkituta, kalera atera dira, Gazako genozidioaren aurkako manifestazioa hastear zegoela, eta eskainitako elkartasun keinuak eskertu dituzte.

Gehiago kargatu