Idles, iraultza samurraren marruma
Hutsuneek bizi gaituzte. Hats hartzea ahalbidetzen diguten bideak behar ditugu tarteka-marteka, putzu eta putzu artean, agintari urliek "laguntzeko" (gehiago? berriz ere betikook? zertarako?) eskatzen diguten bitartean edo kasuan kasuko zingiratik indartsuago aterako garela (kar-kar) agintzen diguten bakoitzean. Bart, Idlesek adore apur bat eskaini digu itomen kolektibo eta pertsonaletan, Santana 27 Bilboko aretoan eman duen ordu eta erdiko emanaldi suharrean; bada zerbait.
90 minutu zehatzetan, ordutegia zehatz-mehatz betez eta abaila betean (ez da inongo geldialdirik egon, nahiz eta kantuen afinazio ezberdinen kariaz hamaika aldiz aldatu dituzten tresnak), Idlesek hogei bat kantu interpretatu ditu tregoarik gabe.
"Colossus" bere bigarren diskoa irekitzen duen kantuarekin hasi, eta "Rottweiler" lan hori ixten duen kantuarekin bukatu bitartean, bost musikariek lau diskoen errepaso zikliko eta kementsua egin dute, "Brutalism" (2017) eta "Joy as an act of resistance" (2018) bat-batekoagoak eta kanonikoagoak eta "Ultra Mono" (2020) eta "Crawler" (2021) gorabeheratsuagoak eta sakonagoak (soinu lodiagoa dute, sekuentzia eta sintetizadoreei esker).
Jon Beavis bateriaren kolpe ikusgarriek (irmotasun eta erregulartasun erakustaldia, 90 minutuan), Adam Devonshireren baxu sarkorrak, eta Mark Bowenen eta Lee Kiernanen gitarrek apainduta, zeinak lehen bi diskoetan efektiboago aritzen baitira eta azken bi diskoetakoetan disonante, zaratatsuago eta apaingarriago, Joe Talbot kantariak punkaren amorruz eta indarrez, raparen kadentziaz eta fraseatze egokiz ("The Beachland Ballroom", "MTT 420 RR"…) bota ditu bere hitz bizkorgarriak.
Publikoak gogoz parte hartu du lehengoen zaporea hartu duen kontzertuan, punkaren bortizkeriaz baina estilo horren jatorrizko nihilismotik ("no future") urrun dauden leloak kantatuz, ahotan hartuz humanismoz beteriko mezuak, bere buruari garrantzi neurrigabea eman gabe ("zaborra naiz", kantatzen dute "I'm scum"en), baina presazkoa denari dagokion garrantzia emanez botatakoak ("inork hitz egingo balizu zuk zeure buruari hitz egiten diozun bezala, muturrekoa emango nioke. Maitatu zeure burua", esaten dute atzo entzun ahal izan genuen "Television" kantuan). Jauzi eta izerdi artean, hizpide izan dira maskulinitate toxikoa, migrazioa (hunkigarria "Danny Nedelko" oihu betean entzutea), zaurgarritasuna, errukia, zaintza, adikzioak…
Idlesentzat, kontua ez da saihestezintzat saltzen digutenaren abaroan bertan goxo gelditzea, bidea ez da, berebat, nork bere burua ihesbide-aisialdiari soilik eskaintzea, ezpada gauzak elkarrekin aldatu, nork bere burua aldatuta lehenengo.
Idlesek pogoak eta besarkadak proposatu ditu bart, eta baita asmatu ere. Publikoa abegi onez hartu du taldeak bere etxean, hutsegiteak onartzen dituen etxean, "Danke" bere kantuak (lau diskorekin dagoeneko kudeatzen zaila den errepertorioan falta izan da bart, "Samaritans" nire kutuna bezala) agintzen duen eta salmahaian (jendez mukuru, 30 euroko elastikoen eta 45 euroko jertseen prezioak gorabehera) erosgai zegoen jertse batek jasotzen duen bezala. Bart Bilbon behintzat, eurek ez dute huts egin.
Albiste gehiago musika
ETS taldearen 20 urteak: Arabako Ekora herritik Madrileraino
Larunbat honetan, omenaldia egin diote ETSri, Ekora bere jaioterrian, taldearen 20 urteko ibilbidea ospatzeko. Hori aitzakia hartuta, Iñigo Etxezarreta buru duen taldearekin bildu gara, 60 abestik eta 500 emanaldi baino gehiagok osatutako ibilbidea gogoratzeko.
Hasi da Donostiako Musika Hamabostaldia, estreinaldiz eta izen handiz beteriko edizio historiko batekin
Donostiako jaialdiaren 86. edizioa abuztuaren 1ean inauguratu da, "Requiem (s)" baletarekin, eta lehen aldiz izango dira Parisko Operako eta Leipzigeko Gewandhausorchesterreko orkestrak.
Donostiako Jazzaldiak "arrakasta handiarekin" eta "sasoi betean" itxi du bere 60. edizioa
Miguel Martinen azken edizioa izan da, zuzendari gisa, baina Donostiako jaialdiaren "zerbitzura" lanean jarraituko du. Martinek ordainpeko 17 kontzertutan harmailak lepo bete direla nabarmendu du, eta gainerakoetan ia beteta egon direla. Doako 52 kontzertuek 158.700 pertsona batu dituzte, eta ordainpekoek, berriz, 20.480.
Jimmie Vaughan blues rockaren izen handia, IV. Bilbao Blues Festival Saria
Jaialdiko txapela jaso du larunbat honetan Vaughanek (Texas, 1951), eta, ondoren, kontzertua eskaini du, Estatuko bakarra. 1976an The Fabulous Thunderbirds talde mitikoa sortu zuen Vaughanek eta, 1989an taldea utzi ondoren, bakarlari gisa aritu zen. Guztira, lau Grammy irabazi ditu.
Bulego taldeak Jazzaldiko publikoa bereganatu du
Donostiako jazz jaialdiaren barruan, energiaz beteriko zuzenekoa eskaini du bart Azkoitiko taldeak Zurriola hondartzan, familiaz eta gaztez osatutako publikoaren aurrean.
Dee Dee Bridgewaterrek, jazzaren izar handiak, Donostiako Jazzaldia saria jaso du
Menphiseko abeslari handiaren lau hamarkada baino gehiagoko ibilibidea saritu nahi izan dute. Bridgewater Donostiako Jazzaldiaren oholtza gainean zuzenean aritu da ostiral honetan. Golardoa jasotzean, "emakume guztien eta bereziki emakume beltzen" alde egindako lana aldarrikatu du.
Latzen taldea oholtza gainean da berriro, 17 urteren ondotik
Egunotan Lakuntzan ospatzen ari diren Hatortxu Rock jaialdiaren azken edizioan agertu da berriro Oñatiko heavy taldea. Bi maketa eta bi diskoren ostean, 1999. urtean banandu ziren. 2007an, laukoteak itzulera bira bat egin zuen, "Hellmuga" diskoan jasoa gelditu zena.
Mississippi Queen & The Wet Dogs bilbotarrek hasiera eman diote Bilbao Blues Festival jaialdiari
Igandera arte, Bilbo bluesaren munduko hiriburua izango da, eta bertan ez da legendarik eta ezustekorik faltako. Ostiral honetan Mississippi Queen & The Wet Dogs, The Kings of Blues eta Blackburn Brothers taldeen txanda izan da.
Jamie Cullumek festa handia bihurtu du Zurriola hondartzako kontzertua
Zurriolako hondartza agertoki bikaina izan da, beste behin, Jamie Cullum britaniar artista entzutetsua hartzeko. Cullum Donostiara itzuli da bostgarren aldiz, jazz, pop eta swing estiloak nahasten dituen errepertorio berriarekin.
The Beach Boys talde kaliforniarrak debuta egin du Donostiako Jazzaldian
Estreinakoz Donostiako jazzaldian, taldearen hainbat garaitako kanta ezagunak jo dituzte. Kaliforniakoen kantak belaunaldien himno bihurtu dira: gaztaroko maitasuna, surfaren kultura eta baikortasuna islatzen duten abestiak.